bugün de bitti şükür...kuzu uyuyor biraz daha iyileşti ya horlaması azaldı biraz...biliyorum sabah yine zorlayacak sabrımı...gitmemek engeller cıkarmak için herşeyi deneyecek....hadi kızım diyeceğim nolur geç kalıyorum dedikçe daha da bir nazlanacak...anne kıyamaz anne çaresiz hazırlar ayşeyi hazırlanır koyulur yola...ayakkabı giyilemez bir türlü...kış geldi ya bir de mont derdi çıktı...bi de onu giydirmeye ekle 10 dk...oh sonunda cıkarız kapıdan...hadi kızım hadi diyerekten...eğer ki ayşemden önce attımsa adımımı merdivene vay ki vay haline...indiğin merdivenden cık yeniden önce ayşe hatun basacak o kıymetli merdivene...eee bir 15 dk d buna ekle...evde ki her adıma karşılıkta birer 10 dk....sonrası arabaya gidiş...ve arabaya binmeye ikna etmek....eğerki kazara sen oturtursan koltuğa gider bir yarım saat aman dikkat!? eee bindikte kemer bağlama anne........ben yanında oturcam anne....eee ben gitmiycem anne....dedem gelsin anneeeee.....nereye gidiyoruz anneeeee ben okula gitmiycem anne....anneannem gelsin anneeeeeeeee....v.s. v.s...........uzar gider liste dklar artar...saat 6 da da kalksa anne...bu sadece dakikaları katlar :) şükür halimize...
üzüldüğüm aslında bu koşuşturma değil...sabah sabah gerilen yorulan bunalan anne değil....
bir minik kuzunun sabahtan sıcak yatağından kalkıpta sevdiği odasından,oyuncağından, bebesinden,bardağından,şefkatten,sevgiden,yuvasından,ayrılmamak için verdiği büyük mücadelesinden yorgunum....
kuzumu dışarılara cıkarmak tanımadığım birilerine acelesinden bırakarak kaçarcasın işe yetişme çabasına yorgunum... bazen çalışan anne olmaktan nefret ediyorum...kuzumu evinden ayırdığım için....ona yetemediğim...her güzelliğinde yanında olamadığı için...bıraktığım için öfkelerini sunmasını hak ettiğim için üzgünüm...........
hayat bu ve en iyisini yapmaya çaışıorum bebeğim...herşey senin için...sevgi için.....